Ma & Me

Het nummer 'Door de wind', gezongen door Miss Montreal, heeft mij bewogen om actie te ondernemen. Het raakte mij diep in mijn ziel. Het origineel is geschreven door Stef Bos. Ik kreeg het gevoel: "If not now, then when!?". Vrij snel na deze aflevering heb ik mijn moeder gevraagd of het haar wat leek om samen een weekend weg te gaan en elkaar wat beter te leren kennen. Ze vond het een geweldig idee en kort daarna hebben we ons huisje geboekt.

Mijn moeder en ik zijn in veel opzichten tegenpolen. Sinds ik zelf moeder ben komen onze verschillen (en ook juist onze onverwachte overeenkomsten) steeds meer aan het licht. Gedurende mijn leven, en vooral de laatste jaren, kreeg ik steeds meer vragen aan mijn moeder. Ik merkte dat we bijvoorbeeld op familiefeestjes vaak wel een begin konden maken met een gesprek, maar we kwamen vanwege afleiding en tijdgebrek nooit écht tot de kern. En na elke uitgesproken zin een schel 'Mamaaaaaaa!?' werkt ook niet echt mee...

Om die reden besloot ik al mijn vragen eens op een rijtje te zetten. Terwijl ik daarmee bezig was vloeide uit de ene vraag de volgende en zo had ik ineens een heel boekwerk aan vragen. Het zag er in mijn ogen wat onoverzichtelijk uit, met allemaal pijltjes, 'dit hoort bij dat' en gekras. Daarom heb ik een aantal soortgelijke vragen bij elkaar gezocht en hier passende categorieën aan gekoppeld. Sommige vragen waren diepgaander dan andere. Voor de afwisseling vond ik dat wel fijn. 

Ik begon na te denken over een plan om écht even tijd met mijn moeder door te brengen. Want een avondje thuis (in corona tijd heb je niet heel veel meer keus) met kindjes die naar bed moeten, een tv die aanstaat... nee, dat zag ik niet zitten. Mijn moeder is dol op wandelen en het leek me dan ook een goed idee om een huisje in het bos te huren. Zo konden we tussen de vragen door ons hoofd lekker leeg maken. Of wanneer de gemoederen wat verhit zouden raken (wat overigens niet gebeurd is) we even een frisse neus konden gaan halen. Mijn zoekcriteria: een knus huisje in het bos.

Zo kwam ik al snel uit bij ons Natuurhuisje in Zorgvlied. Er hangt een heerlijke sfeer in het huisje. Schoon, overzichtelijk, knus en gezellig. Precies alles wat wij wilden. Toen ik aankwam was mijn moeder er al en had ze allemaal kaarsjes aangestoken. Het voelde alsof ik in een warm bad stapte.

We hebben onze spullen uitgepakt en na een half uurtje zijn we nog even gaan wandelen. Het werd al vrij snel donker (eind oktober). Winterjassen en wandelschoenen aan... en gaan! We lopen zó het bos in. De herfstkleuren zijn prachtig! We genieten. En zonder een vraag van het kaartspel mee te hebben genomen kwam ons gesprek direct lekker op gang en konden we onze verwachtingen van het weekend naar elkaar uitspreken. 

Na een verfrissende wandeling was het natuurlijk tijd voor een lekker wijntje en wat hapjes. De inkopen heb ik van tevoren gedaan. Alle horeca was vanwege de corona maatregelen gesloten.

Tijdens het borrelen kwamen we toe aan onze eerste vragenkaart. Ik mocht kiezen welke categorie het belangrijkst voor mij was. Daarmee zijn we begonnen. Meteen merkte ik hoe heerlijk het was dat we echt even helemaal weg en alleen met ons tweetjes waren. Van het ene verhaal kwam het andere en de uren vlogen voorbij. Voor zover ik me kan herinneren hebben mijn moeder en ik elkaar nog nooit eerder zo lang en intens gesproken.

Af en toe kwam er een confronterende vraag tussendoor. Maar als er een veilige sfeer heerst, er vertrouwen is en je je beiden kwetsbaar durft op te stellen, dan kun je in principe alles bespreken. We zaten daar allebei met dezelfde, liefdevolle intentie. Na het eten hebben we afgesloten met een heerlijke cappuccino en een punt Heideplag (honing-karamel-walnotentaartje nom nom nommm) van Bakker Job uit Gieten. Za-lig!

Mijn moeder gaat thuis meestal niet te laat slapen. Volgens mij deden we deze eerste avond om half 1 het licht uit! Een zeer geslaagde eerste dag van ons moeder-dochter weekend.

De volgende ochtend zijn we heerlijk rustig opgestaan. Moeders iets eerder dan ik, dus had ze de tafel alvast gedekt. We hebben samen heerlijk rustig ontbeten. Uiteraard werd er ook even gevideobeld met het thuisfront! 

Daarna zijn we weer lekker de hort op gegaan. We hadden tips gekregen om het uitgestrekte duin gebied te bezoeken. Zo gezegd, zo gedaan. Ik had een aantal vragenkaarten meegenomen tijdens deze wandeling. We begonnen verder te praten over de avond ervoor. En wanneer we daar echt helemaal over uitgepraat waren, pas dan was het tijd voor een nieuwe vraag of kaart. Er was een fijne ontspannen en open sfeer. 

Na een frisse wandeling was het heerlijk 'thuiskomen' in ons huisje. We hebben geluncht en daarna leek het me leuk om even een andere activiteit te doen. Ik had spulletjes meegenomen voor een gezamenlijke hobby van ons (althans, hobby... allebei doen we het eigenlijk nooit, maar vinden het wel heel leuk): creatief bezig zijn met verf en kwast! Twee schildersdoeken en allerlei verschillende soorten en kleuren verf en kwasten heb ik uitgestald de tafel. Wanneer heb je hier nou tijd voor in de alledaagse drukte!?

Naast het feit dat het fijn was om even creatief bezig te zijn en te ontspannen kwamen onze verschillen weer duidelijk naar voren in onze werkwijze. Mijn moeder begon met een gestructureerd plan en werkte dit keurig uit. Ik begon eigenlijk zonder specifiek doel voor ogen, pakte een kleur die ik mooi vond en FLATS, de kwast streep over het doek heen. Heel grappig om te zien hoe onze verschillen hierbij ook weer duidelijk naar voren kwamen. 

Na het schilderavontuur waren we weer wat hongerig en heb ik een lekkere kaasfondue op tafel gezet. Uiteraard onder het genot van een goed glas witte wijn. 

Na weer een lange, knusse avond met veel herinneringen, gevoelige onderwerpen en liefde en respect voor elkaar gingen we naar bed. Ons weekend zat er alweer bijna op!
De volgende ochtend na het ontbijt scheen de zon zó prachtig door de herfstkleurige bomen. We hebben elkaar muziek laten horen die waardevol voor ons was. Dit was heel bijzonder. Voor mij was nog een nummer blijven hangen van de Beste Zangers, namelijk: 'Straks is het te laat' van Suzan en Freek. In één woord: schitterend! En zeer toepasselijk voor de reden van dit weekend. We leven NU! We zijn nu gezond. Straks is het te laat...

Daarna zijn we, hoe kon het ook anders, nog lekker naar buiten gegaan voor een laatste wandeling.

We hadden mazzel, want er kwam niet direct na ons een nieuw stel in 'ons' huisje. Dus we konden nog uitgebreid lunchen, hebben daarna onze spulletjes ingepakt en zijn naar onze eigen families teruggegaan.

Dit weekend heeft me inspiratie gebracht om de vragenkaarten, die ik in eerste instantie had bedacht voor mijn moeder en mij, verder uit te werken. Met een mooiere opmaak en nog iets uitgebreider. Bij elke categorie heb ik een passende psychologische gevoel- of emotie kleur uitgekozen. Superleuk! Ik wil deze bijzondere ervaring graag met jou delen. Ik gun het jou ook om je moeder beter te leren kennen.

Voor Moederdag breng ik daarom het vragenkaartspel 'MA & ME' uit.
Dit kun je dus zowel met je moeder, als met je zoon of dochter doen. 

Je kunt de vragenkaarten los bestellen of in een pakket met notitieboek, hapje, drankje en energizers.

Bekijk mijn website voor meer info.
Schrijf jij je nu in voor de nieuwsbrief? Dan ontvang je 10% korting op jouw MA & ME kaartspel of -pakket!

Tot gauw!

P.s. Volg je mij al op Facebook of Instagram?